ذخیره ی زیاد انرژی برای ماشین های کوچک
فیزیکدانان برای اولین بار موفق شدند استراتژی ای برای دستکاری تریلیونها نانوماشین مولکولی کوچک موجود در درون ما نشان دهند که کار میکنند تا ما را زنده نگه دارند و بازده و ذخیره ی انرژی را به حداکثر برسانند. در یک پژوهش جامع، تیمی به سرپرستی استاد فیزیک SFU دیوید سیواک (David Sivak) این کار را انجام دادند. دستیابی به این موفقیت میتواند تاثیر بسزایی در رشته های متعدد برای مثال ساخت چیپ های کامپیوتری با بازده ی بیشتر یا ساخت سلولهای خورشیدی برای تولید انرژی.
درون همه ی ما تریلیونها نانوماشین های مولکولی کوچک قرار دارد که وظایف ضروری مختلفی را در جهت زنده نگه داشتن ما انجام می دهند. نانوماشین ها به معنای واقعی کوچک هستند (چند میلیاردم متر). آنها همچنین بسیار سریع بوده و قادر به انجام کارهای پیچیده هستند، هر کاری از حرکت دادن مواد دور یک سلول گرفته تا ساخت و تجزیه ی مولکولها و حتی پردازش و اظهار اطلاعات ژنتیکی. سیواک می گوید: این نانوماشین های مولکولی میتوانند در عین حال که مقدار بسیار جزئی ای انرژی مصرف میکنند این وظایف را نیز انجام دهند؛ در نتیجه به کمک فرضیه ای که بازده ی انرژیکی را پیشبینی میکند میتوانیم چگونگی عملکرد این ماشینهای میکروسکوپی را بفهمیم و بدانیم چه چیزی اشتباه پیش میرود زمانیکه آنها ازبین روند.
همکاران تجربی کار سیواک یک DNA سنجاق سری یا hairpin را که حالت جفت شدن (folding) و جدا شدنشان (unfolding) حرکت مکانیکی ماشین های مولکولی پیچیدهای را تقلید میکند، دستکاری کردند. همانطوری که توسط نظریه ی سیواک پیشبینی شده بود، آنها دریافتند که بالاترین بازده و پایین ترین صرف انرژی زمانی اتفاق می افتد که سنجاق سر را زمانیکه در حالت جفت شده است به سرعت و زمانی که در آستانه ی جدا شدن میباشد به آرامی بکشند.
استیون لارج، دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیک SFU و اولین نویسنده ی این مقاله توضیح میدهد که سنجاق سرهای DNA (و نانوماشینها) بسیار کوچک بوده و دائما توسط برخوردهای شدید با مولکولهای مجاور تکان داده میشوند. لارج میگوید: اگر اجازه دهید که جدا شدن سنجاق سر DNA با همین تکان توسط مولکولهای مجاور اتفاق بیفتد، این یک ذخیره کننده ی زمان و انرژی است.
سیواک معتقد است که قدم بعدی این است که این نظریه را بکار گیرند تا بفهمند چگونه یک ماشین مولکولی را از چرخه ی اجرایی اش استخراج کنند، درحالیکه کاهش انرژی نیاز به انجام این کار دارد.
کاربردهای آن میتواند شامل طراحی حافظه ی کامپیوتری و چیپ های کامپیوتری با بازده ی بالاتر (کاهش نیازمندیهای برقی و گرمای تابشی)، ساخت مواد انرژی تجدیدپذیر بهتر برای فرایندهایی نظیر فوتوسنتز مصنوعی (افزایش انرژی حاصل از خورشید) و بهبود آناتومی ماشینهای بیومولکولی برای کاربردهای بیوتکنولوژی مثل ترک موادمخدر.

